Pod kątem dochodzenia roszczeń odszkodowawczych skutki śmierci osoby poszkodowanej należy rozpatrywać w aspekcie jej przyczyn. Jeżeli przyczyną śmierci są okoliczności inne niż urazy powypadkowe, spadkobiercy mogą dochodzić zwrotu kosztów leczenia związanych z urazami powypadkowymi. Inaczej wygląda sytuacja z zadośćuczynieniem należnym osobie poszkodowanej.
PRAWO
art. 445. § 3 k.c. Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.
Z powołanego przepisu należy wnioskować, że spadkobiercy mogą dochodzić świadczenia należnego samemu poszkodowanemu, jeżeli w dacie składania pozwu o zapłatę zadośćuczynienia poszkodowany jeszcze żył, albo jeszcze za życia poszkodowanego toczyło się postępowanie likwidacyjne w którym ubezpieczyciel doręczył na piśmie decyzję o przyznaniu określonej kwoty tytułem zadośćuczynienia, lecz nie przelał je jeszcze na rzecz uprawnionego lub podmiotu przez niego wskazanego. W tym ostatnim przypadku sam fakt przyjęcia odpowiedzialności za skutki zdarzenia przez ubezpieczyciela nie oznacza, że spadkobiercom po śmierci poszkodowanego będą przysługiwały roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c. Również w przypadku wypłaty jedynie kwoty bezspornej za życia poszkodowanego, czy też uznania jej na piśmie spadkobiercy nie nabywają roszczeń o dalsze wypłaty z tego tytułu po śmierci poszkodowanego.
Spadkobiercom poszkodowanego przysługują natomiast roszczenia zmarłego uprawnionego z tytułu stosownego odszkodowania przewidziane w art. 446 § 3 k.c. Roszczenia takie nie są bowiem ściśle związane z osobą uprawnionego i jako prawa o charakterze majątkowym wchodzą do masy spadkowej.
ORZECZENIE
Roszczenie o odszkodowanie przewidziane w art. 446 par. 3 KC przechodzi na spadkobierców uprawnionego. Uchwała Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 października 1970, III PZP 22/70