Warto stanowczo zaakcentować, że do zastosowania przesłanki egzoneracyjnej powstania szkody wyłącznie z winy poszkodowanego nie wystarczy, zawinione zachowanie się poszkodowanego jako przyczyna powstania szkody, ale okoliczność taka musi być wyłączną przyczyną, a więc nie zachodzą inne współprzyczyny.
ORZECZENIE
O tym, że wypadek nastąpił wyłącznie z winy poszkodowanego nie można mówić dopóty, dopóki się nie ustali, że kierowca samochodu uczynił wszystko, co stosownie do konkretnej sytuacji na drodze i zgodnie z obowiązującymi zasadami ruchu – powinien uczynić. Jakiekolwiek zaniedbanie z jego strony oceniane z tego punktu widzenia należy potraktować jako okoliczność wyłączającą hipotezę powstania szkody „wyłącznie z winy poszkodowanego”. Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 25 września 1973 r. II CR 234/73
PRZYKŁAD
Pieszy nie rozglądając się przed wejściem na jezdnie wtargnął wprost pod nadjeżdżający samochód, na skutek doznał obrażeń ciała. Nie zachował należytej ostrożności i z tego względu w notatce urzędowej Policji z miejsca zdarzenia widnieje jako sprawca. Jak z kolei wynika z ustaleń biegłego powołanego w sprawie karnej kierowca przekroczył dozwoloną prędkość, a gdyby tego nie zrobił zdołałby uniknąć wypadku. Zawinione zachowanie pieszego było więc przyczyną wypadku, ale nie wyłączną, może zatem ubiegać się o odszkodowanie.
Naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które przekreślają wystąpienie wypadku wyłącznie z winy poszkodowanego, mogą występować w bardzo różnych postaciach np. przekroczenia dozwolonej prędkości, wymuszenie pierwszeństwa, niezachowanie wymaganej ostrożności, czy nawet naruszenie zasady ograniczonego zaufania.
PRAWO
Art. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym. Uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania.
PRAWO
Art. 30 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym. Kierujący pojazdem jest obowiązany zachować szczególną ostrożność w czasie jazdy w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza, spowodowanej mgłą, opadami atmosferycznymi lub innymi przyczynami.
PRAWO
Art. 2 pkt 22 ustawy prawo o ruchu drogowym. Użyte w ustawie określenia oznaczają: „szczególna ostrożność”- ostrożność polegającą na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie.