Zgodnie ze swego rodzaju tradycją Pani Monika Borowiecka-Paczkowska w publikacji z cyklu „Wokół likwidacji” przytacza uzasadnienia dla ograniczania odpowiedzialności odszkodowawczej wykraczające poza wykładnię zasad odpowiedzialności cywilnej prezentowaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego. To z kolei tradycyjne obliguje mnie do zajęcia stanowiska, gdyż autorka przypisuje pełnomocnikom, których część mam zaszczyt reprezentować, nadmierne eskalowanie roszczeń.
W publikacji „Usprawiedliwione potrzeby uprawnionych” znalazło się, błędne w mojej ocenie, stwierdzenie, że w przypadku śmierci osób o szczególnie wysokich dochodach „kryterium do oceny, w jakiej wysokości powinna być wypłacana renta stanowić będzie zakres obowiązku alimentacyjnego”.
Autorka, jako osoba profesjonalnie związana z zagadnieniami odszkodowawczymi zaprezentowała problem nazbyt jednostronnie, pomijając opinie Sądu Najwyższego powszechnie omawiane swego czasu, a wyrażone w związku z kasacją w jednym z głośniejszych procesów odszkodowawczych w Polsce. Sprawa dotyczyła roszczeń dla żony oraz córek tragicznie zmarłego na przejeździe kolejowym jednego z najbardziej utalentowanych polskich rajdowców – Janusza Kuliga. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 maja 2008 r. (III CSK 386/2007, LexPolonica nr 2020387) podzielił podniesiony w skardze kasacyjnej powódek zarzut, że zaskarżony wyrok został wydany z naruszeniem art. 446 § 2 kc w związku z art. 135 kro polegający na tym, że Sąd Apelacyjny na skutek błędnej wykładni przytoczonych przepisów uznał, iż zasądzona na podstawie art. 446 § 2 kc renta nie może być wyższa od kwoty, którą zmarły byłby zobowiązany świadczyć z tytułu obowiązku alimentacyjnego.
Sąd co istotne wskazał również, że „sam przepis art. 446 § 2 kc nie ogranicza natomiast potrzeb uprawnionego jedynie do usprawiedliwionych. Należy zatem przyjąć, że przytoczony przepis (…) daje możliwość zasądzenia wyższej renty niż świadczenie alimentacyjne, ponieważ wysokość renty, obliczona stosownie do potrzeb uprawnionego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego może być wyższa niż świadczenie alimentacyjne ustalone według usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.”
Czytaj całość w Dzienniku Ubezpieczeniowym