Pojęcie krzywdy za którą należy się zadośćuczynienie nie zostało prawnie zdefiniowane, a jego znaczenie jest przedmiotem bogatego orzecznictwa. Wynika to z faktu, iż z natury rzeczy szkoda niemajątkowa jest trudno wymierzalna. Wypracowano jednak pomocnicze kryteria, które pozwalają na dokonanie zindywidualizowanej oceny.
ORZECZENIE
Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter i długotrwałość cierpień fizycznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia. Poza tym ma tu znaczenie poczucie bezradności, utrata możliwości wykonywania pracy, korzystania z rozrywek itp.Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 18 grudnia 1975 r., I CR 862/75
ORZECZENIE
Określenie „odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę” (art. 445 § 1 kc) jest zależne od oceny zróżnicowanego zespołu okoliczności (m.in. intensywności i czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałości następstw uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, wieku poszkodowanego, jego sytuacji rodzinnej, szans powodzenia na przyszłość) i ich względnej wagi na tle konkretnej sprawy Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 grudnia 1992 r., I ACr 429/92
ORZECZENIE
Pojęcie krzywdy prowadzi m.in. do konieczności uwzględnienia sytuacji życiowej ofiary wypadku przed jego zaistnieniem i po jego zaistnieniu.Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 27 listopada 1974 r., II CR 654/74
ORZECZENIE
Poprzestanie na przytoczeniu ogólnych kryteriów, bez wypełnienia ich treścią wynikającą z konkretnych okoliczności, pozwala na postawienie skutecznego zarzutu naruszenia art. 445 § 1 kc, będącego wynikiem nieuwzględnienia istotnych przesłanek określenia odpowiedniego zadośćuczynienia. Ma to miejsce nie tylko w wypadku pominięcia ogólnie uznawanych kryteriów ustalania zadośćuczynienia, ale także wówczas, gdy – jak w sprawie niniejszej – dochodzi do dysonansu pomiędzy poprawnie sformułowanymi przesłankami w ujęciu ogólnym (uniwersalnym), a zindywidualizowanymi przesłankami, dotyczącymi sytuacji konkretnej osoby pokrzywdzonej.Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 99/2005
ORZECZENIE
Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 kc wymaga uwzględnienia wieku poszkodowanego, stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywności i czasu trwania, nieodwracalności następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwa, oszpecenia), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, poczucia nieprzydatności społecznej, bezradności życiowej oraz innych podobnych czynników. Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9 listopada 2007 r., V CSK 245/2007