Na stronie internetowej prezydent.pl poinformowano o skierowaniu przez Prezydenta do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks cywilny. Projekt zmian przewiduje dodanie w Kodeksie cywilnym art. 4462, który potwierdza, że najbliższym członkom rodziny poszkodowanego przysługuje zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w postaci zerwanej więzi rodzinnej w następstwie ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia poszkodowanego, takiego jak spowodowanie u poszkodowanego stanu wegetatywnego. Oznacza to, że w przypadku przyjęcia zmian zaproponowanych przez Prezydenta przez Parlament, osoby uprawnione będą mogły dochodzić należnych świadczeń w oparciu o odrębną podstawę prawną.
Inicjatywa Prezydenta jest wynikiem dostrzeżonych w tym obszarze rozbieżności w orzeczeniach sądowych. Jak można przeczytać w komunikacie zamieszczonym na stronie Prezydenta RP – „Rozbieżność w rozstrzyganiu przez sądy o bardzo istotnych społecznie roszczeniach nie jest pożądana z punktu widzenia zasady demokratycznego państwa prawa urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej oraz zasady zaufania do państwa i tworzonego przez niego prawa. Więzi rodzinne stanowią fundament prawidłowego funkcjonowania rodziny i podlegają ochronie prawnej (art. 18 i art. 71 Konstytucji, art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Ich utrata w następstwie czynu niedozwolonego, np. w wyniku wypadku drogowego powinna podlegać naprawieniu przez zapłatę odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia. Rozbieżne orzecznictwo nie może pozbawiać najbliższych członków rodziny poszkodowanego prawa do uzyskania zadośćuczynienia za zerwanie w dramatycznych okolicznościach więzi rodzinnej”.
Należy przypomnieć, że na rozstrzygnięcie w Sądzie Najwyższym oczekuje także wniosek Rzecznika Finansowego o podjęcie uchwały w związku z rozbieżnościami w orzecznictwie dotyczącymi zadośćuczynienia dla bliskich osoby poważniej poszkodowanej, za doznaną krzywdę wynikającą z naruszenia dobra osobistego (z dnia 13.12.2019 r.). Wniosek Rzecznika był reakcją na uchwałę Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN z 22 października 2019 r. (sygn. akt I NSNZP 2/19), która uznała, że bliskim ciężko poszkodowanego nie należy się zadośćuczynienie. Było to stanowisko przeciwne do przedstawionego wcześniej przez Izbę Cywilną Sądu Najwyższego w orzeczeniu z dnia 27 marca 2018 r., w którym SN podjął uchwałę na skutek wniosku Rzecznika Finansowego (III CZP 36/17) oraz w dwóch innych sprawach dotyczących tego samego problemu (III CZP 69/17 i III CZP 60/17). Każda z wymienionych uchwał potwierdzała, że sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu.